De pianolessen van Mies Rootlieb
Vriendelijk, maar streng
Zoveel jaren zullen het er niet zijn geweest, de verplichte pianolessen bij juffrouw Rootlieb. Ze heette Mies, Mies Rootlieb. Geboren op 10 januari 1897 als Maria Sophia Rootlieb. Ze had al grijs haar, was vriendelijk maar streng. Maar ik zag altijd tegen die lessen op. Elke woensdagmiddag een half uur pianoles, meer kon moeder niet betalen, want ook haar andere jongens kregen pianoles.
Onze piano stond in de suite, de zijkamer van onze bovenwoning aan de Jan van Galenstraat in Amsterdam. Verplicht elke dag vingeroefeningen en de eenvoudige etudes van Chopin. Een half uurtje, misschien wat langer, maar meer vond moeder niet nodig.
En op woensdagmiddag, weer of geen weer, ging ik de deur uit om te lopen naar de Brederodestraat in de buurt van het Vondelpark. Vijf en twintig minuten onderweg, via de Witte de Withstraat, Kinkerstraat en de Jan Pieter Heijestraat naar de etagewoning van Mies Rootlieb in de Brederodestraat. Daar gaf zij haar piano- en zanglessen.
Conservatorium
Mies Rootlieb werd eind negentiende eeuw in Amsterdam geboren. Op haar 18e werd zij toegelaten tot het conservatorium. Na haar studie trad zij op in het gehele land en in de beginjaren van de uitzendingen van Radio Hilversum was zij regelmatig op de radio te beluisteren met haar pianospel. Later verdiende zij vooral haar brood met het geven van pianolessen.
Ik zal zo rond 1957 mijn eerste pianolessen hebben gekregen. De laatste lessen waren in 1960. Elk jaar was er een uitvoering in theater Bellevue aan de Marnixstraat, dicht bij het Leidseplein. De eerste jaren beklom ik met zweet in mijn handen het podium, waar Mies Rootlieb naast mij kwam zitten. Later, toen ik zover was dat ik Für Elise van Beethoven kon spelen, mocht ik na de pauze helemaal alleen, voor alle andere leerlingen, ouders en vrienden mijn kunsten vertonen. De eerste keer speelde ik een Rondo van Kuhlau.
Achteraf gezien was ik dankbaar dat ik die pianolessen mocht volgen. Niet dat ik op latere leeftijd nog achter de piano kroop, maar wel het idee van…..ik kan ook pianospelen.
Interviews
Mies Rootlieb ging in de jaren zestig, zeventig, tachtig en zelfs tot in de jaren negentig onverdroten door met het geven van pianoles. Hoe ouder zij werd, des te bekender werd de kordate lerares. Interviews in dagbladen, een tv-documentaire in het begin van de jaren negentig en zelfs een koninklijke onderscheiding uitgereikt op haar negentigste in het Concertgebouw(Orde van Oranje Nassau in goud)……zij maakte het allemaal mee. Tot haar 94e of 95e jaar gaf zij pianoles en dat mag op zijn zachtst gezegd wel heel bijzonder worden genoemd. Getrouwd is zij nooit geweest. Ja, getrouwd met de muziek, met de piano. En daar is zij nooit van gescheiden. Muziek was haar leven. Tot haar dood. Zij overleed in 1998, 101 jaar oud.
Karel Frugte
Hallo, ik heb genoten van het verhaal over de pianolessen van Mies Rootlieb van Karel Frugte.
Al jaren heb ik een krantenartikel uit 1986 over haar op de lessenaar van mijn vleugel staan en lees het af en toe door,
met het verlangen haar achterna te gaan in carrière en leeftijd.
Zelf ben ik 83 jaar en geef al zo’n 60 jaar pianoles (begonnen aan ’t eind van mijn conservatoriumtijd) en doe dat nog steeds met veel plezier en energie (gelukkig dus ook nog gezond en ondernemend). Ook ik woon op een etage (3 hoog) en heb een vleugel en een piano.
Op dit moment is mijn jongste leerling 21 en de oudste 90 (!)(die studeert 3 uur per dag piano).
Groeten,
Coosje