Korfballen, rondvaartboten, veerdiensten en een geitenfokkerij

Cor en Marie vinden elkaar op het korfbalveld

De familiegeschiedenis van La Grouw, zeker de Amsterdamse tak, biedt genoeg stof voor verhalen. Armoede speelde daarin een belangrijke rol. Maar er zijn ook La Grouw’s die als ondernemer slaagden. En anders trouwde een  La Grouw van het vrouwelijk geslacht met een succesvolle man.

Neem Marie. Dochter van Johannes La Grouw en Maria Diepeveen. Johannes was op zijn beurt weer de zoon van korendrager Willem La Grouw, geboren in 1855. Zijn kleindochter Marie – officiële naam Maria – geboren in 1901, was een enthousiaste korfbalspeelster, net als haar zus Dé. Bij Westerkwartier.
De geboren en getogen Amsterdammers in de familie moet dit wat zeggen. Westerkwartier was een speeltuin- en later ook korfbalvereniging aan het Van Beuningenplein in de Staatsliedenbuurt. De club bestaat niet meer, maar kende een rijk en succesvol verleden, met onder meer diverse landstitels. Aan de basis van Westerkwartier stonden de Van Boekels. In 1917 waren de broers Cor en Daaf de medeoprichters van de korfbalvereniging. Cor was jarenlang secretaris-penningmeester en vervolgens ook vele jaren voorzitter. Zijn aktiviteiten voor zowel de speeltuinvereniging als de korfbalclub werden beloond met een koninklijke onderscheiding. Mischien niet alleen daardoor, maar mogelijk ook door zijn aktiviteiten als eigenaar van de binnenvaartrederij Boekel. Wie zal het zeggen.
Terug even naar Cor en Marie. Zij leerden elkaar kennen op de korfbalclub. Dat mogen we tenminste veronderstellen. Marie en zus Dé (Jantje Gerardina, vijf jaar jonger dan Marie), speelden al een tijdje bij de vereniging, zo valt onder meer op te maken uit de verslagen van het Sportblad uit de twintiger jaren. Daarin werd ook het huwelijk vermeld van Cor en Marie:

2 Augustus 1928. Heden, als ons Sportblad verschijnt, zal onze ijverige secretarispenningmeester Cor Boekel in het huwelijk zijn getreden met mej. Marie La Grouw. . . Het is haast elf jaar geleden, dat Cor met een troepje jongens op het van Beuningenplein samenkwam om de korfbalclub Westerkwartier op te richten. Het streven van hen is geweest om van die club één van de grootste vereenigingen te maken van Amsterdam. Dat is hun ook gelukt, dank zij de enorme wilskracht van onze Cor. De kroon op zijn werk behaalde Cor met zijn le twaalftal om in het jaar 1925 het kampioenschap van Nederland te veroveren. Wij hopen, dat in het elfde jaar vrouwe Fortuna met ons zal zijn om nogmaals deze hoogste titel te behalen. Cor en Marie, wij hopen dat jullie nog lang de korfbalclub trouw zullen blijven en in jullie verder huwelijksleven steeds aangename herinneringen zullen hebben, wat jullie in die elf jaar meegemaakt hebben in Westerkwartier. Onze hartelijke gelukwenschen van alle leden en adspiranten met jullie huwelijk. Waaraan wij natuurlijk gaarne de onze aan toevoegen.

Cor en Marie woonden aan de Nassaukade nr 2, waarna zij op 10 april 1934 verhuisden naar De Wittenstraat 174 in Amsterdam. Het adres waar vroeger ook Cor’s ouders – Piet Boekel en Margaretha Christina Farjon – woonden. Daar bleven zij vele jaren wonen en daar ook groeiden hun kinderen Piet, Maria en Cornelia (Coxy) op. Van hieruit bestierde Cor zijn rederij, die in 1936 ontstond uit de scheepswerf Piet Boekel.  Theo Bakker heeft een onderzoek gedaan naar de geschiedenis van rederij Boekel. Wie meer hierover wil lezen kan klikken op deze LINK.

In het gezin ging het gesprek vaak over de speeltuin en de korfbalvereniging, waar zij zo lang actief in waren.
Cor was een man die overal bij betrokken raakte. In een artikel in het Algemeen Handelsblad (1959) vertelde Cor dat hij in de oorlogsjaren in de geitenfokkerij belandde en al gauw in het bestuur terecht kwam. ,,In de eerste oorlogsdagen van mei 1940 kwam er iemand naar mij toe. ‘Als je vlees op tafel wilt hebben moet je een geit nemen’. Nou, ik nam een geit hè. De volgende dag kwam er nog iemand en toen had ik er twee”. Voordat Cor Boekel het wist was hij voorzitter van de provinciale vereniging. ,,Zevenduizend geiten, meneer”.
Cor was ook nog voorzitter van de watersportvereniging bij het Brasemermeer. Daar mocht hij bij een bezoek van koningin Juliana in 1954 de vorstin toespreken. Om vervolgens na afloop van het officiële programma nog met de koningin te praten. Op zijn hurken, want er was geen stoel. Juliana zat wel. Dat was niet volgens het protocol, maar Cor zat er niet mee. Letterlijk.

Cor overleed op 23 december 1974. Marie, zijn vrouw stierf – vermoedelijk – in 1976 in een verzorgingshuis in Amstelveen. De juiste datum is niet bekend.