Herinneringen aan

Amsterdam

‘De kaart van Cornelis Anthoniszoon uit 1538 geeft een boeiende blik in het opkomende handelsstadje Amsterdam, waar toen nog maar zo’n 10.000 mensen woonden. Elk huis, elke straat en elk gebouw is te zien. Net als de haven en de ligging in het Waterland. Mensen staan niet op de kaart. In de loop van de eeuw groeide het aantal bewoners tot 100.000. De stad raakte volgepropt met allerlei kleine gebouwtjes.’ (Bron: www.amsterdam.nl)

Herinneringen aan een Amsterdams verleden. Het is de geschiedenis van een jeugdleven in Amsterdam. Ik heb er twaalf jaar gewoond, daarna speelde mijn leven zich voornamelijk af ten noorden van het Noordzeekanaal, Heiloo, Alkmaar, en vervolgens in de Noordkop. Ik ben Karel Frugte, geboren op 16 januari 1949 in de Jan van Galenstraat. Niets bijzonder tot zover. Maar hoe meer je ontdekt over je roots, over Amsterdam, het dagelijks leven, de familiebanden en voorouders, des te meer komt het besef dat je het verleden moet omarmen. De geschiedenis van Amsterdam gaat samen met mijn eigen geschiedenis. Nou ja, twaalf jaar dan, maar moeiteloos worden die jaren aangevuld uit het verre verleden.

Het is  het verhaal van mijn jaren in de Jan van Galenstraat, aangevuld met een stukje geschiedenis van het dagelijks leven uit die tijd, mijn familie. Soms zijn het vage herinneringen, soms zijn die heel concreet. Bij mijn leeftijdsgenoten zal de herkenning groot zijn. Zeker als die vergezeld worden door veel foto’s, deels omgezet in kleur (ook vroeger was het leven niet in zwart-wit) en levende beelden uit de jaren vijftig. Want ja, heel veel van onze 20e eeuwse geschiedenis is vastgelegd in 24 beelden per seconde. Mijn Amsterdamse jeugdleven in vogelvlucht. Vandaar ook de kaart van Cornelis Anthonisz uit 1538. De eerste; een vogelvluchtkaart.

Het is ook de geschiedenis van mijn familieverleden. Verhalen over mijn ouders en voorouders, het leven in de 17e, 18e of 19e eeuw. Vergeten familieleden, die weer worden herontdekt. Een reis door het verleden met ontdekkingen die soms verrassend zijn. Veel leesplezier!

Ik kreeg tenminste nog een mooi diploma van de hoofdcommissaris van de politie Amsterdam omdat ik keurig mijn hand uitstak toen ik op mijn fietsje rechtsaf ging. En wie krijgt tegenwoordig nog Loffelijk Ontslag als hij de basisschool verlaat? En dat op 11-jarige leeftijd? Jaja, ik was superintelligent blijkbaar. Nou, die fabel heb ik een jaar later op het lyceum maar netjes ontkracht met alleen maar een voldoende voor gym. De rest waren mooie enen, tweeën en drieën.